Na mijn CTA had ik nood aan rust en kalmte om na te gaan wat ik verder met TA kon doen, buiten mijn job als leerkracht en coach. Via een TA-maatje van mij, Annick Vanhove, werd ik geïnspireerd om me voor te bereiden voor de TEW (Training & Endorsement Workshop). Dit was een zeer rijke ervaring; nadenken over TA-concepten met bijhorende oefeningen, welk publiek je wil opleiden in de TA wereld.
Deze voorbereiding liep vlot en het schrijven van mijn TPO (=Voorstel waarbij je jouw training als TA professional uit de doeken doet) was veel makkelijker dan het neerpennen van mijn CTA (= Certificering in de Transactionele Analyse). Het schrijven van je CTA vraagt naast de toepassing ervan in je werkveld ook heel wat introspectie van je eigen traject, je innerlijke vragen, ontwikkeling ed. Bij het schrijven van je TPO zit je op een ander niveau, nl hoe zie je het leerproces en hoe bevorder je dit met TA als leerstof.
Alvorens ik mijn TPO indiende, heb ik ook hierover supervisie gevraagd, altijd handig als er iemand meeleest, je kan zeker de input, kritische vragen, schouderklopjes (=strooks) goed gebruiken om je eigen miskenningen op te heffen.
So far, so good. Mijn schriftelijk werd goedgekeurd en nu een plekje vinden om fysiek te kunnen deelnemen. Ik had aan EATA gevraagd of ik mijn TEW in Birmingham kon afleggen en heb gevraagd om me op de reservelijst te laten plaatsen. Daar heb ik ervaren dat de communicatie met EATA toch wat stroef verliep. Je bent afhankelijk van 1 coördinator die je de informatie geeft. Ik kreeg geen antwoord op de vraag of ik kans maakte om in Birmingham mijn TEW af te leggen. Op de vraag of er nog anderen voor mij op de lijst stonden, kreeg ik een ontwijkend antwoord, nl dat de privacy van de deelnemers in het gedrang kwam. Ik vroeg geen namen, alleen of ik kans maakte. Dat was reeds een eerste hindernis voor mij. Voor alle zekerheid heb ik me dan ingeschreven voor de TEW van maart 2021 in Budapest. Als klap op de vuurpijl kwam er de Coronacrisis bovenop. Het congres in Birmingham werd geannuleerd met alle gevolgen (organisatorisch, financieel ed) voor de deelnemers. Als TA-professional heb ik het hele proces tussen EATA en de organisatoren in Birmingham met verbijstering gevolgd. Welke gevolgen had dit dan voor de organisatie van de examens?
Met een groep TEW-kandidaten hebben we gebrainstormd en EATA gevraagd of de TEW ook online kon doorgaan. Door deze pandemie was het toch onzeker wanneer we elkaar terug in levende lijve konden ontmoeten. Ook daar liep de communicatie met EATA eveneens stroef. Ik heb alle respect voor de inspanningen die EATA geleverd heeft, alleen zou de communicatie naar de kandidaten voor de examens, en het hele interne proces hieromtrent wel doorzichter mogen geweest zijn.
EATA heeft dan beslist om na enkele examens online ook de TEW te laten doorgaan online. Ik heb dan in maart 2021 online mijn workshop gehad. Online werken heeft zo zijn voordelen en ook nadelen.
Het voordeel is dat dit financieel toch wel voordeliger is, nl geen hotel-en verplaatsingskosten. Ecologisch ook meer verantwoord. Is het nodig om de hele wereld rond te reizen om TA examens af te leggen?
Het nadeel is toch wel dat je de personen, met wie je in je groep traint, niet zo goed leert kennen. De gesprekken tijdens de koffiepauzes zijn er niet, ’s avonds bij het eten kan je elkaar leren kennen, delen wat je doet in je leven ed. Dat contact was er niet, ook niet met de coördinator en de staf. Dit heb ik gemist.
Voor de organisatie was het wat zoeken hoe je online een TEW organiseert ipv life. Het wordt wat moeilijk als een deelnemer of staflid niet zo vertrouwd is met het werken online. Het is een leerproces voor iedereen, deelnemers, staf en organisatie.
Het hele online proces van mijn TEW heeft 5 dagen geduurd, soms waren er ook halve dagen of ¾ dagen. Online zitten is vermoeiend. Daar heeft de organisatie, naar mijn mening, nog wat te leren. Je kan een online event niet vergelijken met een life event. Je moet wat aanpassen. Door de training van 3 naar 5 dagen te brengen heeft de organisatie een aanpassing willen brengen, maar de invulling van de TEW bleef online identiek aan diegene die je life zou geven. Een voorbeeld, als je de hele dat in je groep training geeft en ontvangt, dan ben je ’s avonds moe. Elke dag gaf een staflid nog een teaching erbij. Dat was voor mij te veel. Bij sommige stafleden was hun mini-teaching geen meerwaarde voor het hele proces.
Wat er voor mij ook ontbrak in het online gebeuren, was de ondersteuning van de staff na de TEW. Je zit in breakout rooms, maar kan, als je er nood aan hebt, niet meer met de stafleden praten. Je boet in aan intimiteit en veiligheid.
Toch kijk ik tevreden terug naar dit hele proces, de aanloop ervan, de online ervaring en het resultaat. Hiermee wil ik TA verder uitdragen door les te geven in TA.